De Koningshoeven, La Trappe Bockbier

Przedostatnim piwem od La Trappe będzie Bockbier. Jego nazwa może kojarzyć się z koźlakiem, ale sytuacja jest odrobinę bardziej skomplikowana.

Klasyczny koźlak, czy bock jest stylem pochodzenia niemieckiego. Powstał zapewne w hanzeatyckim mieście Einbeck, a drogą morską zdobywał popularność w całej Hanzie. W XVII wieku został odtworzony w Monachium, gdzie w dialekcie bawarskim zaczęto go nazywać ein bock i tak już zostało. Bock po niemiecku znaczy również kozioł, co skutkuje częstym występowaniem koziołków na etykietach tych piw. 

Wyróżnia się dużą zawartością tak zwanych związków Maillarda, które objawiają się aromatami przypieczonej skórki od chleba lub świeżo upieczonego ciasta.

Ten Bockbier jest jednak holenderską adaptacją stylu, zwaną herfstbok, czyli koźlak jesienny. Od swojego niemieckiego kuzyna różni się tym, że jest to piwo górnej fermentacji, a nie jak jego poprzednik - dolnej. Profil aromatyczny i smakowy jest bliższy belgijskim dubblom niż typowemu koźlakowi. 

W Holandii warzy się również piwo o nazwie lentebok, czyli koźlak wiosenny, który w odróżnieniu od jesiennego jest jasny.

Bockbier od La Trappe wygrał nagrodę najlepszego koźlaka w Holandii w 2014 roku.

Jak do tej pory, będzie to mój pierwszy koźlak w wersji holenderskiej.

De Koningshoeven, La Trappe Bockbier

Dunkles Bock

7% alk.

Warka do 09.2017

Butelka 0.33l

Aromat: Toffi, krówki, jest ogólnie słodko. Kawa zbożowa i nuty jakiegoś wykwintnego trunku w stylu brandy. Niestety, wyraźny aldehyd octowy (zielone, niedojrzałe jabłko), który sugeruje, że mamy do czynienia ze świeżym, niedoleżakowanym piwem.

Barwa: Ciemnobrązowe.

Piana: Beżowa, drobna, obfita. Jak piana z białek, super.

Smak: Nuty karmelowe, sherry, ale dość wytrawne. Nie czuć alkoholu. Wyczuwalna goryczka chmielowa, posmak ciemnych słodów.

Podsumowanie: Wyobrażam sobie, jak piję to piwo chłodną jesienną nocą. Ogrzewa mnie wewnątrz 7% alkoholu, a w ustach mam wiele przyjemnych smaków. Bardzo przyjemne doznania.